بازده وجوه سرمایه گذاری شده (ROIC) Return On Investing Capital چیست؟

بازده سرمایه سرمایه گذاری شده (ROIC) چیست؟

بازده وجوه سرمایه گذاری شده (ROIC) محاسبه ای است که برای ارزیابی کارایی شرکت در تخصیص سرمایه تحت کنترل خود به سرمایه گذاری های سودآور استفاده می شود. ROIC نشان می دهد که یک شرکت چقدر از سرمایه خود برای تولید سود استفاده می کند. مقایسه بازده وجوه سرمایه گذاری شده شرکت با میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) نشان می دهد که آیا بازده سرمایه گذاری شده به طور موثر استفاده می شود یا خیر.

بازده وجوه سرمایه گذاری شده (ROIC) مقدار پولی است که شرکت به دست می آورد که بالاتر از میانگین هزینه ای است که برای بدهی و سرمایه خود می پردازد.

بازده وجوه سرمایه گذاری شده می تواند به عنوان معیاری برای محاسبه ارزش سایر شرکت ها مورد استفاده قرار گیرد

تصور می شود که یک شرکت در صورتی ارزش ایجاد می کند که ROIC آن از میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) فراتر رود.

فرمول محاسبه آن :

​ROIC=NOPAT ÷Invested Capital

​NOPAT=Net operating profit after tax

بازده وجوه سرمایه گذاری شده = سود خالص عملیاتی بعد از مالیات تقسیم بر سرمایه گذاری مجدد

به روش دیگر :

ROIC = (net income - dividends) / (debt + equity)

بازده وجوه سرمایه گذاری شده) = سود خالص-سود سهام تقسیمی) تقسیم بر (بدهی + حقوق مالکانه)

روش های مختلفی برای محاسبه این مقدار وجود دارد. یکی این است که بدهی های جاری و بدون بهره (NIBCL) - از جمله بدهی های مالیاتی و حساب های پرداختنی، تا زمانی که مشمول بهره یا کارمزد نباشند - از کل دارایی ها کم شود.

روش سوم محاسبه بازده وجوه سرمایه گذاری شده این است که ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام شرکت را به ارزش دفتری بدهی آن اضافه کنید و سپس دارایی های غیرعملیاتی شامل وجه نقد و معادل های نقدی، اوراق بهادار قابل فروش و دارایی های عملیات متوقف شده را کم کنید.

آخرین راه برای محاسبه بازده وجوه سرمایه گذاری شده ، به دست آوردن رقم سرمایه در گردش با کم کردن بدهی های جاری از دارایی های جاری است. در مرحله بعد، با کم کردن وجه نقد از ارزش سرمایه در گردشی که به تازگی محاسبه کرده اید، سرمایه در گردش غیر نقدی به دست می آورید. در نهایت سرمایه در گردش غیرنقدی به دارایی های ثابت شرکت اضافه می شود.

ROIC بالاتر از هزینه سرمایه به این معنی است که یک شرکت سالم و در حال رشد است، در حالی که ROIC کمتر از هزینه سرمایه نشان دهنده یک مدل تجاری ناپایدار است.

برای محاسبه صورت فرمول ساده ترین راه، کم کردن سود سهام از درآمد خالص شرکت است.

از سوی دیگر، از آنجایی که یک شرکت ممکن است از یک منبع درآمدی یکباره و غیر مرتبط با کسب و کار اصلی آن سود برده باشد - برای مثال، سود بادآورده ناشی از نوسانات نرخ ارز خارجی - اغلب ترجیح داده می شود که به سود خالص عملیاتی پس از کسر مالیات توجه شود (NOPAT) )

. NOPAT با تعدیل سود عملیاتی برای مالیات محاسبه می شود:

NOPAT = (operating profit) * (1 - effective tax rate)

سود خالص عملیاتی بعد از کسر مالیات = (سود عملیاتی) * (1 - نرخ مالیات موثر)

بسیاری از شرکت‌ها نرخ‌های مالیات مؤثر خود را برای سه ماهه یا سال مالی در گزارش‌های سود خود گزارش می‌کنند، اما همه شرکت‌ها این کار را انجام نمی‌دهند - به این معنی که ممکن است لازم باشد نرخ را با تقسیم هزینه مالیات شرکت بر درآمد خالص محاسبه کنیم.

 بازده وجوه سرمایه گذاری شده (ROIC) چه چیزی می تواند به شما بگوید

ROIC همیشه به صورت درصد محاسبه می شود و معمولاً به صورت یک ارزش سالانه یا انتهایی 12 ماهه بیان می شود. برای تعیین اینکه آیا شرکت در حال ایجاد ارزش است، باید با هزینه سرمایه یک شرکت مقایسه شود.

اگر ROIC از میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) - متداول‌ترین متریک هزینه سرمایه - بیشتر باشد،

ROIC یکی از مهم ترین و آموزنده ترین معیارهای ارزشیابی برای محاسبه است. با این حال، برای برخی از بخش‌ها مهم‌تر از سایر بخش‌ها است، زیرا شرکت‌هایی که سکوهای نفتی را اداره می‌کنند یا نیمه‌رساناها تولید می‌کنند، سرمایه‌گذاری بسیار بیشتری نسبت به آن‌هایی که به تجهیزات کمتری نیاز دارند، انجام می‌دهند.

محدودیت های بازده وجوه سرمایه گذاری شده (ROIC)

یکی از نکات منفی این معیار این است که چیزی در مورد اینکه کدام بخش از کسب و کار ارزش تولید می کند، نمی گوید. اگر محاسبه خود را بر اساس درآمد خالص (منهای سود سهام) به جای NOPAT انجام دهید، نتیجه می تواند حتی مبهم تر باشد، زیرا بازده ممکن است از یک رویداد واحد و غیر تکراری ناشی شود.

ROIC زمینه لازم را برای سایر معیارها مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E) فراهم می کند. به طور مجزا، نسبت P/E ممکن است نشان دهد که یک شرکت بیش از حد فروخته شده است، اما این کاهش می تواند به این دلیل باشد که شرکت دیگر با همان نرخ (یا اصلاً) ارزشی برای سهامداران ایجاد نمی کند.

مثالی از نحوه استفاده از بازده وجوه سرمایه گذاری شده

به عنوان مثال، اجازه دهید شرکت هدف (TGT) را در نظر بگیریم. این شرکت ROIC خود را مستقیماً در سال مالی 2021 10-K محاسبه می کند و مؤلفه هایی را که وارد محاسبه شده است را نشان می دهد.

محاسبه ROIC با درآمد عملیاتی شروع می شود، سپس خالص سایر درآمدها را برای دریافت EBIT اضافه می کند. سپس سود اجاره عملیاتی دوباره اضافه می شود و مالیات بر درآمد برای دریافت NOPAT کم می شود. بازده وجوه سرمایه گذاری شده هدف شامل حقوق صاحبان سهام، بدهی بلندمدت و بدهی های اجاره عملیاتی است. هدف، وجه نقد و معادل های نقدی را از مجموع آن ارقام کم می کند تا بازده وجوه سرمایه گذاری شده  خود را بدست آورد.

بازده سرمایه گذاری شده چیست؟

بازده سرمایه گذاری کل مقدار پولی است که توسط یک شرکت با انتشار اوراق بهادار جمع آوری می شود - که مجموع تعهدات اجاره، بدهی و اجاره های سرمایه ای شرکت است. بازده سرمایه گذاری یک آیتم خطی در صورت مالی شرکت نیست زیرا بدهی، اجاره سرمایه و حقوق صاحبان سهام هر کدام به طور جداگانه در ترازنامه فهرست شده اند.

بازگشت بازده سرمایه گذاری شده به شما چه می گوید؟

بازده سرمایه سرمایه گذاری شده (ROIC) کارایی شرکت را در تخصیص سرمایه تحت کنترل خود به سرمایه گذاری ها یا پروژه های سودآور ارزیابی می کند. نسبت ROIC به خوبی نشان می‌دهد که یک شرکت چقدر از پولی که از خارج جمع‌آوری کرده است برای ایجاد بازده استفاده می‌کند. مقایسه بازده وجوه سرمایه گذاری شده شرکت با میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) نشان می دهد که آیا سرمایه سرمایه گذاری شده به طور موثر استفاده می شود یا خیر.

چگونه ROIC را محاسبه می کنید؟

فرمول ROIC سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات (NOPTAT) تقسیم بر سرمایه سرمایه گذاری شده است. شرکت‌هایی که بازده سرمایه ثابت یا رو به بهبودی دارند، بعید است که مقادیر قابل توجهی از سرمایه جدید را وارد کار کنند.